Gai Valeri Catulli Veronensis Liber 1, 59
Página 1 de 1
Gai Valeri Catulli Veronensis Liber 1, 59
LIX. in Rufum
Bononiensis Rufa Rufulum fellat,
uxor Meneni, saepe quam in sepulcretis
vidistis ipso rapere de rogo cenam,
cum devolutum ex igne prosequens panem
ab semiraso tunderetur ustore.
Rufa, ae, f.pr. f. Rufa, nome de mulher.
Bononiensis, e, adj. Bononiense, de Bonônia.
Fello, as,are, v.t. Chupar.
Menenius, i, s.pr.m. Menênio.
Saepe, adv. Muitas vezes, freqüentemente.
Sepulcretum ,i, s.n Cemitério (Catul 59, 2).
Rapio, is, ere, rapui, raptum, v.t. Arrebatar; tomar violentamente.
Cena, ae, s.f. Jantar.
Rogus, i, s.m. Pira funerária// túmulo.
Cum, quando
Prosequor, eris, sequi, secutus sum v. dep. Procurar, perseguir.
Devolutus, a, um, adj. Rolado, precipitado.
Semirasus, a, um, adj. Meio tosquiado. (Catul, 59, 5)
Ustor, oris, s.m. O que queima os cadáveres.
Tundo, is, ere, tutudi, tuncum, Malhar em; atordoar, importunar/dar uma sova.
Rufa bononiensis fellat Rufulum,
uxor Meneni, quam in sepulcretis
saepe vidistis rapere cenam de ipso rogo,
cum prosequens devolutum panem
ex igne ab semiraso ustore tunderetur.
LIX. Em Rufo
Rufa bononiense chupa a rola de Rufinho,
a esposa de Menênio, a quem vistes freqüentemente
nos cemitérios arrebatar o jantar até do túmulo,
quando, procurando o pão caído do fogo
é sovada por um queimador de cadáveres meio tosquiado.
Bononiensis Rufa Rufulum fellat,
uxor Meneni, saepe quam in sepulcretis
vidistis ipso rapere de rogo cenam,
cum devolutum ex igne prosequens panem
ab semiraso tunderetur ustore.
Rufa, ae, f.pr. f. Rufa, nome de mulher.
Bononiensis, e, adj. Bononiense, de Bonônia.
Fello, as,are, v.t. Chupar.
Menenius, i, s.pr.m. Menênio.
Saepe, adv. Muitas vezes, freqüentemente.
Sepulcretum ,i, s.n Cemitério (Catul 59, 2).
Rapio, is, ere, rapui, raptum, v.t. Arrebatar; tomar violentamente.
Cena, ae, s.f. Jantar.
Rogus, i, s.m. Pira funerária// túmulo.
Cum, quando
Prosequor, eris, sequi, secutus sum v. dep. Procurar, perseguir.
Devolutus, a, um, adj. Rolado, precipitado.
Semirasus, a, um, adj. Meio tosquiado. (Catul, 59, 5)
Ustor, oris, s.m. O que queima os cadáveres.
Tundo, is, ere, tutudi, tuncum, Malhar em; atordoar, importunar/dar uma sova.
Rufa bononiensis fellat Rufulum,
uxor Meneni, quam in sepulcretis
saepe vidistis rapere cenam de ipso rogo,
cum prosequens devolutum panem
ex igne ab semiraso ustore tunderetur.
LIX. Em Rufo
Rufa bononiense chupa a rola de Rufinho,
a esposa de Menênio, a quem vistes freqüentemente
nos cemitérios arrebatar o jantar até do túmulo,
quando, procurando o pão caído do fogo
é sovada por um queimador de cadáveres meio tosquiado.
Elpídio Mário D Fonseca- Número de Mensagens : 390
Idade : 57
Nacionalidade : brasileiro
Data de inscrição : 20/05/2013
Tópicos semelhantes
» Gai Valeri Catulli Veronensis Liber 1, 37
» Gai Valeri Catulli Veronensis Liber 1, 49.
» Gai Valeri Catulli Veronensis Liber 1, 61
» Gai Valeri Catulli Veronensis Liber I, 26
» Gai Valeri Catulli Veronensis Liber 1, 48
» Gai Valeri Catulli Veronensis Liber 1, 49.
» Gai Valeri Catulli Veronensis Liber 1, 61
» Gai Valeri Catulli Veronensis Liber I, 26
» Gai Valeri Catulli Veronensis Liber 1, 48
Página 1 de 1
Permissões neste sub-fórum
Não podes responder a tópicos
|
|